OVERIGE: SPOORZOEKEN   

  CHRISTENGEMEENSCHAP: MENGELING ANTROPOSOFIE EN CHRISTENDOM  

Rittelmeyer stichtte in 1922 de Christengemeinschaft en trachtte het Christendom een nieuwe en levende inhoud te geven door de resultaten van de Antroposofie te verbinden met de hoofdwaarheden van het christelijk geloof.

Steiner en Rittelmeyer zeggen de Bijbel opnieuw ontdekt te hebben in haar ware betekenis.

Haar 'Geistteil', dat tot op de antroposofische beweging verborgen is gebleven, is door hem toegankelijk geworden.

De Bijbel moet nu vanuit de Antroposofie verklaard worden.

Het gaat niet om de letter en de geschiedenis, maar het moet ons te doen zijn om de eeuwige wijsheid, de zuivere kennis.

Daarom moet de bijbel allegorisch worden uitgelegd en gnostisch geïnterpreteerd.

Die Bijbel is trouwens niet de enige bron van openbaring.

Haar inhoud is eigenlijk een uitstraling van de hoge Zonnegeest Christus.

Die uitstraling heeft ook plaats in andere godsdiensten met hun mysteriëndienst.

Christus is de heerser in het Zonnerijk en wordt met verschillende namen genoemd.

Onder ons is de Zonnegeest onder de naam Christus bekend.

In Jezus nam Christus woning.

Deze Jezus bestond oorspronkelijk uit twee personen.

Op 12-jarige leeftijd bezochten deze twee Jezusknapen de Tempel en verbond de een zich met het lichaam van de ander.

De val in zonde was in de grond niets anders als een verdere en noodzakelijke trap in de ontwikkeling van de mensheid.

Zonde is niet ongehoorzaamheid, schuld van de mens tegenover God maar een tragische wanorde in het menselijk wezen en scheidt de aarde-mens van zijn ware wezen af.

Zonde is niet: afval van God en opstand tegen Zijn wil maar afval van het geestelijke onder de slavernij van het stoffelijke (liever wordt dan ook gesproken van 'Sundenkrankheit').

Van zondevergeving is dan ook eigenlijk geen sprake meer, meer van een genezing der zondeziekte.

Het komt niet op het dogma maar op de cultus aan.

In de cultus wordt de werkelijkheid van de Kosmische Christus zelf ervaren, die alles wat Hij aanraakt tot sacrament maakt.

Heel de eredienst moet veranderen en worden het beleven van Christus in de cultus.

Het komt niet aan op het woord, dat Christus heeft verkondigd, maar op de daad, door Hem verricht.

De werking, die van Christus uitgaat, grijpt vernieuwend in het lichaam en het bloed van de mens in.

'Het nieuwe bloed, waarin Christus zich met de mens verbindt, doorstroomt in oneindige reinheid de mens en maakt hem vrij van alle zonde en zo leert de getranssubstantieerde mens de transsubstantiatie verstaan.'

De verandering moet bij de mens beginnen en verder het gehele leven vernieuwen door sacramentele eenwording met Christus.

Rittelmeyer behield de zeven sacramenten van Rome maar interpreteerde ze in kosmische geest.

In het middelpunt stond voor hem de mensenwijding, het aan de mens zich voltrekkend huwelijk tussen hemel en aard.

De mens wordt een echt mens door de Christusimpuls in zich op te nemen en 'doorchristelijkt' te worden.

Dit daadchristendom is de redding van een krachteloos Christendom en een ontredderde cultuur.

Deze 'derde' kerk wilde het voor onze tijd nieuwsgeopenbaarde sacramentalisme op aarde stichten en het 'Christus in u' tot volle werkelijkheid voeren.

De mensenwijdingsdienst stort de mens kracht in om in het leven van elke dag zijn werk te verrichten.