OSHO: JAREN VAN VOORBEREIDING 

  LUISTEREN NAAR IEMAND DIE IN DE WAARHEID STAAT  

Krishnamurti spreekt over luisteren naar iemand die in de Waarheid staat.

Zo zegt hij: 'ik heb het gevoel dat het op de een of andere manier allemaal ontzettend eenvoudig is: als men zou kunnen luisteren met zijn gehele wezen, dan zouden (op dat moment van het luisteren) de hersenen niet meer in nauwe groeve functioneren.

Hij stelt dan dat er geen interval meer zou zijn tussen de woorden die Waarheid bevatten en het moment van de absorptie van die woorden.

Als niet absoluut geabsorbeerd wordt, als er niet geluisterd wordt met het hele wezen, is het afgelopen met het luisteren.

Er is in dit luisteren een grote gelijkenis met pure observatie en in feite ligt hier ook het verband met liefde.

'Waarom luisteren we zo niet?'

Vraagt hij tijdens deze dialogen.

'Waarom begrijpen we niet onmiddellijk wat er gezegd wordt?'

De reden is dat de vloedgolf van kennis die de mens in miljoenen jaren heeft verzameld en die zich heeft uitgekristalliseerd in het keiharde idee 'ik', telkens tussenbeide komt.

Tijdens een andere dialoog zegt hij: 'kan een mens luisteren, in zijn duisternis, vanuit die duisternis?

Als hij niet in zijn duisternis naar de Verlichte kan luisteren, dan is de mens voor eeuwig verdoemd.'

'Maar dat is geen argument,' zegt David Bohm.

'Natuurlijk niet,' antwoordt Krishnamurti, 'het is geen argument, maar het is waar.

Men moet naar de stem in de woestijn luisteren.

Als men dat doet, heeft het een enorm effect.

Zo geven vele uitspraken, ook in dit boek, aan hoe belangrijk Krishnamurti luisteren acht, zowel qua voorbereiding als voor het tot stand komen van het uiteindelijke en totale inzicht 'which wipes the center away'.

Het woord 'wipes' wordt niet voor niets gebruikt.

Het totale inzicht dat door het luisteren kan ontstaan, staat buiten de psychologische tijdsstroom.

Het kan nooit gradueel zijn, want al het graduele is het deel van de tijdsstroom die ik nu ben.

Ik ben altijd een 'worden', een kennis-vergaarder, een denken en dus tijd.

Inzicht vaagt (wipes) dit onmiddellijk weg.

De zwaartepuntverlegging van 'ik naar het tijdloze bewustzijn, waarin alle manifestaties verrijzen en verdwijnen, ja, waarvan alle manifestaties slechts het gewijzigde trillingsgetal blijken te zijn, is plotseling.