WORD WERKELIJK WAKKER UIT DE DROOM  

Het eerste Lied van de Oneindige is het begin van de Schepping.

Het brengt de schijnbare afdaling van de Oneindige in het gebied van veelsoortige dualiteit teweeg.

Dualiteit houdt eindeloos lijden in.

Ik ben altijd en eeuwig gelukkig, want ik weet dat ik de Oneindige Ene ben.

Ik alleen besta; er is niets buiten mij; al het andere is Illusie.

Tegelijkertijd lijd ik eeuwig.

Ik, als mijzelf, ben vrij.

Maar in jullie, als jullie, raak ik gebonden.

Ik lijd bewust via jullie ten einde jullie van gebondenheid te bevrijden.

Dat is mijn kruisiging.

Jullie lijden zuiver uit onwetendheid; en jullie onwetendheid is mijn lijden.

Jullie zitten hier voor mij, terwijl iedereen vasthoudt aan zijn afgescheiden bestaan.

Jullie zijn afkomstig uit verschillende lagen van de maatschappij.

Jullie bezitten verschillende fysieke en mentale neigingen en bekwaamheden.

De ego-geest heeft jullie geïndividualiseerd en de Ene Onscheidbare Ziel lijkt oneindig verdeeld te zijn.

Maar de Ziel raakt nimmer verdeeld, zij blijft altijd Een en Dezelfde.

Jullie zijn waarlijk de Oneindige Ziel, maar jullie identificeren jezelf met een eindige geest en moeten daarom lijden.

Jullie kennen momenten van verdriet.

Of je verdriet nu groter is dan je geluk, of je geluk groter dan je verdriet, de ganse dag maken jullie je zorgen over het een of ander, totdat jullie eindige bestaan zich s'avonds terugtrekt in een diepe slaap.

Daarin versmelten jullie onbewust met het Oneindige.

Tijdens de diepe slaap vergeet je jezelf en je omgeving, je gedachten en je emoties rond welke je dien omtrent ingebeeld geluk en lijden gerangschikt zijn, volkomen.

Maar dit respijt is van korte duur.

Vanuit de diepe-slaap-toestand keer je terug in de normale waaktoestand, en bij die terugkeer ga je noodgedwongen door een droomtoestand heen, zelf al duurt dat maar een fractie van een seconde.

Nu kun je de ene keer een heel gelukkig, fijne droom hebben, waarin je geluksideaal in vervulling gaat.

Maar, aangezien het een droom is, duurt dit maar heel even en het ontwaken stemt je zo bedroefd dat je verzucht: 'Wat jammer dat het maar een droom was!'

In de droomtoestand kun je genieten en lijden.

Als je ontwaakt besef je dat dit genot of dit lijden niets anders dan een droom was - een illusie.

Maar weet wel dat je huidige staat van bewustzijn die je de waaktoestand noemt, vergeleken met de Werkelijke Ontwaakte Staat ook niets anders dan een droomtoestand is.

Je leven is een droom binnen de machtige Droom van God die het Universum is.

Vanuit je huidige droomtoestand moet je vele malen door de doodsslaap heen alvorens je geworteld raakt in de Werkelijke Waaktoestand.

Na een gewone slaap ontwaak je in dezelfde omgeving; na de dood ontwaak je in een nieuwe omgeving. Maar dit verschaft je geen uitweg uit je lijden, want het Koord van Handeling (Karma) blijft onfeilbaar je leven bepalen.

De grilligheid ervan is dat nieuwe omstandigheden nieuwe zorgen scheppen.

De greep van illusie is zo stevig en bedrieglijk dat je het niet kunt helpen dat je lijdt.

Daarom wordt je leven in de wakende droomtoestand een eindeloze lijdensweg.

Jij, als grofstoffelijk lichaam, wordt telkens opnieuw geboren, totdat je je Ware Zelf realiseert.

Jij, als geest, wordt slechts een keer geboren en gaat slechts een keer dood; in die zin reïncarneer je niet.

Het stoffelijk lichaam veranderd voortdurend, maar de geest (het mentale lichaam) blijft voortdurend hetzelfde.

Alle indrukken (sanskaras) worden opgeslagen in de geest.

De indrukken moeten in achtereenvolgende incarnaties hetzij worden uitgewerkt, hetzij worden tegengewerkt door nieuw karma.

Het rad van Boeddha duidt op de cyclus van geboorten en dood.

Het rad gaat in zijn eindeloze cirkelgang.

Het tilt je in de hoogte en voert je naar de diepte.

Voor mij bestaat het 'verleden' niet.

Ik leef in het Eeuwige Heden.

Ik zie heel helder jullie vorige levens, met al jullie intieme en ingewikkelde verhoudingen met even zovele individuen.

Jullie uiteenlopende reacties op anderen te zien in samenhang met jullie onderlinge verhoudingen in voorgaande levens, is voor mij een geweldige grap en helpt mij mijn lijden te verlichten.

Ik geef jullie nog een voorbeeld.

Het is geen ongebruikelijke gebeurtenis.

Een Mohammedaan wordt na zijn dood in een graf begraven.

Na enige incarnaties wordt hij opnieuw in een Mohammedaanse familie geboren, in dezelfde stad.

Het is onder Mohammedanen gebruikelijk om, wanneer zij een begraafplaats bezoeken, gebeden voor de doden te zeggen en God de Almachtige te bidden degenen die zijn heengegaan te behouden.

En zo gebeurt het dat deze persoon voor zijn eigen graf staat en plechtig bidt: 'moge God zijn ziel behouden!'

Hoe absurd! Hoe aandoenlijk!

Het rad van geboorte en dood draait onophoudelijk door.

Je wordt als man geboren, als vrouw; rijk, arm; briljant, saai; gezond, zwak; zwart, wit; met telkens een andere nationaliteit en een ander geloof, alles in overeenstemming met je inherente en noodzakelijke behoefte aan die rijkdom aan ervaring welke je zal helpen bij het transcenderen van elke vorm van dualiteit.

Hand in hand met ervaring blijft het afbetalen en ontvangen van karmische schulden tot in het oneindige doorgaan.

Hoe kun je nu de rekening vereffenen?

De Avatar, ofte wel de Satguru, die een universele Geest heeft, belichaamt letterlijk het universele leven.

Het is via Hem dat je vrij kunt worden van deze werking van karma.

Het leven van alles en iedereen is een open boek voor mij.

Het is als een filmvertoning waarvan ik ten koste van mijzelf geniet.

Ik ben de enige Producent van deze immer veranderde en nimmer eindigende film die het universum wordt genoemd, en waarin ik jullie word om jullie te laten ontwaken in de Werkelijke Waaktoestand.

Als jullie die toestand ervaren, zullen jullie het nietszeggende beseffen van de wakende droomtoestand die jullie nu ervaren.

Hiervoor is mijn Genade noodzakelijk.

Als mijn Genade neerdaalt, maakt zij jou gelijk aan Mij.